Mujnak ma wszystkie cechy miast, w których jedyną atrakcją może być picie wódy, względnie danie komuś czasem po mordzie. Problem w tym, że w oficjalnie muzułmańskim Uzbekistanie te rozrywki nie spotykają się ze społeczną akceptacją. Co zatem robią Uzbecy, gdy tylko zyskają samodzielność? To chyba jasne: uciekają stamtąd jak najdalej się da, bo życia w mieście nie ma, perspektyw zresztą oraz nadziei na ich poprawę nie ma tam też. Morze Aralskie zanika, zamieniając niegdyś prężnie rozwijające się miasteczko w zabitą dechami dziurę.

I to od Mujnaku właśnie zdecydowałem się rozpocząć moją podróż po Uzbekistanie.